गजल:**पीडाको आगो **

पीडाको आगो सल्काई गयौ म जल्न सकिन
छट्पटी रहे त्यो दुखाई भित्र म गल्न सकिन।
*
थपिदै जाँदा बिछोडको चोट सहन गारो भो
अपाङ्ग जस्तै भाको छु तर म ढल्न सकिन ।
*
के कमि थियो मायाँ मा मेरो बाटो नै बदल्यौ
फेरेर मन प्रितको छायाँ म छल्न सकिन ।
*
जहाँ छौ तिमि खुसीले बाँच कामना छ मेरो
लचिलो बृक्ष भएर सायद म फल्न सकिन ।
*
नसोच्नु मलाई भुलेर साथ बेमानी गर्दैछु
घायल भयो तन र मन म चल्न सकिन ।
*
बिमला अधिकारी {देवकोटा}
भरतपुर चितवन